Sagan okkar

Eftir Markús Mána M. Maute, meðstofnanda og framkvæmdastjóra

Heimili íþróttum

Það er stundum talað um að það þurfi þorp til að ala upp barn (á ensku "it takes a village to raise a child") og í mínu tilfelli má segja að þorpið hafi verið íþróttafélagið, þessi reynsla var ástæðan fyrir því að Abler varð til.

Ég flutti til Íslands með móður minni frá Þýskalandi þegar ég var sex ára gamall. Þýskur faðir minn var ekki partur af mínu lífi, og ég og mamma höfðum ekki stórt tengslanet þegar við fluttum til landsins og horfa þurfti í hverja krónu í útgjöldum. Ég var hinsvegar gæfusamur að að alast upp í hverfi sem veitti börnum og ungmennum aðgang að góðu skipulögðu íþróttastarfi (og gerir enn). Ég stundaði fleiri en eina íþrótt hjá félaginu. Þjálfararnir lögðu sig fram og voru umhyggjusamir, gáfu okkur t.d. far í keppnir og kynntu okkur fyrir tónlist, tóku okkur með á mfl. leiki og héldu félagslega viðburði og margir urðu mínar föðurímyndir. Ég fann fyrir vináttu liðsfélaga minna og kærleiks foreldra þeirra og upplifði mig sem hluta af stærri heild þar sem ég hafði hlutverk. Þetta var gríðarlega dýrmætt fyrir mig á uppvaxtarárunum og hjálpaði mér með minn fjölþjóðlega bakgrunn að aðlagast samfélaginu. Íþróttafélagið var mitt annað heimili og mitt félagslega og tilfinningalega skjól. 

Íþróttir skipta máli - til lengri tíma litið

Ég varði stórum hluta æsku minnar í að stunda íþróttir hjá félaginu. Íþróttasvæði félagsins var staðurinn fyrir okkur vinina á milli skóla og æfinga. Starfið hjá félaginu var metnaðarfullt og hvetjandi sem gerði okkur kleift að æfa og leika íþróttir öllum stundum - í stormasömu en kærleiksríku sambandi við húsverði félagsins. Með tímanum færðumst við vinirnir upp um flokka, metnaðurinn jóks og við lærðum samhengið á milli þess að leggja sig fram, mæta mótlæti, færa fórnir og uppskera eftir því. Við unnum titla og urðum atvinnumenn í handknattleik og spiluðum með landsliðinu á stórmótum.  Æskudraumurinn sem þjálfararnir höfðu hvatt okkur til að skrifa niður á blað við 10 ára aldur hafði orðið að veruleika (þvílíkir snillingar). 

Þegar horft er tilbaka þá er það þó ekki árangurinn að “ná langt” sem slíkur sem skiptir mestu máli heldur ferðalagið sem fékk mann til að upplifa mótandi og mikilvæg manngildi og þau félagslegu auðæfi sem starfið skilar af sér og maður býr að alla ævi. Langtímaverðmæti skipulags íþrótta- og tómstundastarfs verða því til á uppvaxtarárunum og ætti að vera hægt að gera aðgengileg öllum, óháð samfélagslegri stöðu og því hvort markmiðið sé að verða atvinnumennska eða ekki.

Íþróttir fyrir fólk og samfélag

Það er vel þekkt að íþróttir innrætta einstaklingum gildi og kenna mikilvæga lífsleikni, auk þess sem maður byggir upp mikilvæg félagsleg tengsl sem endast út ævi. Við einbeitum okkur oft að staðfestu, seiglu og keppnisskapi. Og þó að þetta séu mikilvægir eiginleikar þá er líka nauðsynlegt að temja sér góðvild og samúð, sem eru mikilvægir eiginleikar þegar á móti blæs.

Þátttaka í íþróttum veldur því að einstaklingar vantreysta sjálfum sér, ganga í gegnum sjálfsmat og samanburð við aðra, sem getur valdið andlegu álagi og reynst erfitt að yfirstíga. Íþróttamenn lenda oft í því að spyrja sig spurninga eins og „Er ég nógu góð?“, „Er fólk að meta mig að verðleikum?“, „Er einhver annar betri en ég?“ og svo framvegis.

Sem íþróttamanneskja ertu oft þinn eigin óvægnasti gagnrýnandi. Hins vegar er það á meðan á þessari krísu stendur sem jákvætt sjálfsspjall og samúð í garð sjálfs þíns og annarra getur verið öflugasta verkfærið. Þessar aðferðir eru sérstaklega mikilvægar í samfélaginu í dag, þar sem samkeppni, samanburður við aðra og árangursfókusuð hugsun hefur leitt til þess að neikvæð sjálfsmynd og geðheilbrigðisvandamál eru orðin útbreidd á meðal ungs fólks.

Íþróttir eru frábært tækifæri til að læra hvernig á að ná tökum á þessum tilfinningum á áhrifaríkan hátt frá unga aldri. Þessar tilfinningar snerta dýpstu upplifanir mannlegrar tilveru. Með því að fræða foreldra og kynna íþróttir sem leið til að þróa tilfinningalega meðvitund getum við haft veruleg áhrif á upplifanir komandi kynslóða. (Tilraunarannsóknir sem framkvæmdar voru af Abler í samvinnu við leiðandi menntastofnanir hafa skilað glæsilegum árangri í þessu sambandi).

Abler sér árangur íþróttakerfisins á Íslandi, þar sem skipulagðar íþróttir eru hagkvæm og afkastamikil leið til að efla líkamlega, andlega og félagslega heilsu. Umfangsmiklar rannsóknir hafa sýnt fram á langvarandi félagslegan og efnahagslegan ávinning slíkra áætlana fyrir samfélagið og einstaklinga. Einstaklingar hjá Abler hafa persónulega upplifað þennan ávinning og trúa því staðfastlega á kerfisbundna nýtingu skipulagðra íþrótta sem tæki til að efla vöxt einstaklinga og samfélaga og að þeir sem starfa í íþróttageiranum eigi að vera metnir að verðleikum fyrir framlag sitt.

Að þjóna hetjunum og hefjast handa

Eftir handknattleik starfaði ég við fjármál og viðskiptaþróun á alþjóðamörkuðum í fjölda ára. Viðhorfið sem ég lærði að tileinka mér í íþróttum hjálpaði mér í störfum mínum og ég gat ávallt sótt styrk og stuðning í vinátturnar frá æskuárunum. Það sem ég upplifði sem sjálfsagt var hinsvegar ekki endilega sjálfgefið fyrir fólk í kringum mig, hvorki það að hafa aðgang að góðu íþróttastarfi á uppvaxtarárunum eða búa að þessum félagslegu tengslum. Þá kviknaði áhugi á því hvernig hægt væri að auka á jákvæðan áhrifamátt íþrótta- og tómstundastarfs, samfélagið hefur breyst mikið, þörf er á því að bæta starfsumhverfi þeirra sem starfa í stéttinni og stuðla að gagnadrifinni framþróun til gera fleirum einstaklingum og samfélögum kleift að virkja þessi langtímaverðmæti. 

Umtalsverð greiningavinna fór í gang og fékk ég Jóhann Guðmundsson frænda minn og fékk hann til að ganga til liðs við mig sem meðstofnanda og taka að sér hlutverk framkvæmdastjóra tæknimála hjá Abler.

Jóhann er fjögurra barna faðir sem hefur alla tíð verið þátttakandi í skipulögðu íþróttastarfi, sem iðkandi, i gegnum börnin sín, sem þjálfari og sem stjórnandi. Hann byrjaði sem þjálfari fyrir Taekwondo-lið sonar síns en tók fljótt aukinn þátt og tók að lokum að sér formennsku í Taekwondo-deildinni á staðnum. Með reynslu sinni hefur Jóhann aflað sér víðtækrar þekkingar á starfinu, ásamt þeim áskorunum og tækifærum sem henni fylgja. 

Við vildum báðir styðja og fagna því frábæra starfi sem þjálfarar, skipuleggjendur og sjálfboðaliðar hafa unnið og upphefja það mikilvæga hlutverk sem þeir spila í samfélaginu. Fólkið í hreyfingunni eru hinir raunverulegu fulltrúar félagslegra breytinga og skila gríðarlegum félagslegum og efnahagslegum verðmætum til samfélagsins.

Eftir að hafa ráðfært okkur við fjöldan allan af fagfólki úr hreyfingunni fæddist þarfapíramíði íþróttastarfs (sem við tölum um sem „pýramídann“ innanhúss og allir hjá Abler þekkja). Píramíðinn þjónar sem leiðarvísir í verkefnum okkar enn þann dag í dag.

Með ætlunarverkið að leiðarljósi

Markmið okkar er að bjóða upp á vöru sem veitir stöðugan aðgang að umbreytingaráhrifum íþrótta og það er okkur heiður að geta þjónað fólki á íþróttasviðinu sem gerir þetta að veruleika.

Að auki erum við að auka samstarf okkar við leiðandi vísindamenn og -stofnanir til að nýta gögn okkar og innsýn til að þróa árangursríkar stefnur og aðferðafræði sem geta gagnast íþróttasamtökum og samfélögum um allan heim.

Við trúum því að það sé eitthvað ótrúlegt ferðalag að hefjast, sem hefur máttinn og getuna til að umbreyta samfélaginu til hins betra - í gegnum íþróttir.